Senaryo konuşma örgüsünün işlevi üç ana başlık altında açıklanabilir: Bilgi verir, duygusal bir anlam taşır ve öykünün gelişimine katkıda bulunur. Konuşma örgüsü, öykünün iletisini, olayları ve gerekli bilgileri aktarmada, bunlar arasındaki ilişkileri kurma ve yorumlamada gereklidir. Bu anlamda, iki oyuncu arasındaki konuşma birbiri için değil, izleyici içindir. Konuşma örgüsü, çeşitli nedenlerle görüntüye gelmeyecek önceki olaylar, olayların geçtiği zaman ve mekan, öyküde görünmeyen çeşitli kişi/ler durum ve davranışları, dolaylı konuşma örgüsüyle izleyiciye aktarılabilir. Konuşma örğüsü kişiliği açıklayıcı bilgi verir. Konuşma örgüsü, yalnızca düzenlenmiş durumları değil, aynı zamanda kişiliği de belirtir. İzleyiciye, kişinin kim olduğunu söyleyen ve ileride ne olabileceğini duyumsatan -bir sözcük olsa bile- her konuşma, temanın gereklerine, konuşanın fizyolojik, toplumsal ve psikolojik üç boyutlu kişiliğine bağlı uygun biçemle yazılır. Dizilerde, konuşma örgüsü, izleyicinin bireysel belleği ile yüz yüze olduğundan, doğrudan günlük konuşma ile yakınlık gösterir. Ama gerçek yaşamdaki konuşma örgüsü, çoğu kez yerinde sayan, aynı şeyleri yineleyen ve konudan konuya atlayan bir akış gösterir. Senaryo yazarı, konuşma örgüsünü öykünün gerektirdiği anlatım ve tanımlamaların içinde kalarak, günlük konuşma içinden en uygun tümceleri seçip ve ayıklayarak, bayağılıktan, yapaylıktan kaçınarak, anlamlı ve ekonomik bir biçimde yazar. Hangi tür dizi olursa olsun, konuşma örgüsü yazarken bilinmesi gereken şey, yazın dilinden çok ayrı bir şey olduğunu unutmamaktır. “Okunmak için yazılmış sözlerle, söylenmek için yazılmış sözler ayrı ayrı seçilmelidir.” Romanda / öyküderahatlıkla yazılan her bilgi, düşünce senaryoda -romandaki ya da öyküdeki gibi verilemez. Öte yandan senaryoda iyi bir konuşma örgüsü ‘yazılı dil’ ya da ‘yazın biçemlerine’ göre yazılmaz.