“Altın Çağ” olarak da adlandırılan Antik Yunan’da boş zaman, kişisel ve sosyal gelişim için bir fırsat hatta bir yöntem olarak görülmektedir. Okullarda yürütülen sistemli eğitimin yaygın olmadığı bu dönemde, insanların kendilerini eğitmeleri için en önemli olanağın bos zamanları değerlendirmek olduğu görüşü hâkimdir.