Tek tek yapıların veya anıtların korunması yerine onları tamamlayan, bir bütün olarak algılanmalarını sağlayan kent parçalarının, giderek örneği fazla olmasa da bir kentin tamamının korunması gerçekleştirilmektedir. Bu tutum toplumsal belleğin korunmasını sağlamakta, in- san/mekân ilişkisini güçlendirerek desteklemekte ve o yere ait olmayı, geçmişle bağ kurmayı öğreterek bu ilişkileri sürdürülebilir kılmaktadır. Bağlamında, yaşanılan yerin özenle korunması duygusu pekişmekte ve yükselen kent kültürü ile kentlilik bilinci kentsel mekân kalitesinin artması yönünde ivme vermektedir. Böylece giderek eskiyen ve toplumsal/kentsel çöküntü alanları haline dönüşen tarihi kent parçaları, özellikle tarihi kent merkezleri yaşayan kente eklemlenebilmekte ve kentle bütünleşen parçalar haline gelebilmektedir