Büyük ekonomik krizin etkisiyle 1930'lu yıllarda özellikle A.B.D.’deki işletmeler için artık "üretmek" değil, “birim maliyeti en düşük mal ve hizmetleri üretmek” ve üretilen mal ve hizmetleri “satmak" en önemli amaçlar haline gelmiştir. Üretim fazlasının ortaya çıkmasıyla birlikte rekabet görülmeye başlanmış ve satış faaliyetlerinin önemi daha da artmıştır. Böylece, satış faaliyetleri üretim bölümünden ayrı bir bölüm içinde örgütlenmeye başlamış ve "Ne üretirsem onu satarım, yeter ki satmasını bileyim" anlayışı geçerli olmuştur. Bu dönemde örgütler pazar büyüklüklerini satış çabaları yoluyla artıracaklarına inanmışlardır. Bunun için ürünlerini müşteriler açısından daha çekici kılmak amacıyla onları değiştirmek yerine reklam, kişisel satış ve diğer satış tanıtım tekniklerine ayırdıkları bütçeyi artırmışlardır.