Klinik kararlar için kullanılacak kanıtları bulmak hekimlerin görevidir. 

yönetsel konulardaki araştırma türleri arasında amaca uygunluk için hiyerarşik bir güç sıralaması gerekmez.

kanıta dayalı tıbbi uygulamaların sonuçlarının başarılı olup olmadığını kısa sürede görmek mümkündür. 

yönetsel kararlar ve klinik amaçlı kararların kanıtları nitelik ve ikna edicilikleri açısından farklı olabilmektedir.  

sağlık yöneticilerinin kendi aralarındaki iletişim hekimlerle olan iletişimlerini olumlu etkileyebilmektedir.