Türk Tabipleri Birliği Hekimlik Meslek

Etiği Kuralları’nın 13. maddesine göre, “Bilgisizlik, deneyimsizlik ya da ilgisizlik nedeni ile

bir hastanın zarar görmesi hekimliğin kötü uygulaması anlamına gelir”. Bu durum tazminat

sorumluluğuna yol açacaktır. Ancak burada da önemli olan sorumluluğun doğabilmesi

için aşağıda açıklanmaya çalışılan beş koşulun bir arada gerçekleşmesi gerekmektedir.

Sözleşme: Hekimin, hastası ile arasındaki vekâlet sözleşmesi sebebiyle sorumlu

olabilmesi, hekim ile hasta arasında kurulmuş bir sözleşmenin varlığına dayanmaktadır.

Böylesine bir sözleşmenin kurulmadığı durumlarda tarafların hak ve

yükümlülükleri doğmayacak, hekimin sözleşmeye dayalı bir sorumluluğu bulunmayacaktır.

Sözleşmenin niteliği yukarıda detaylı bir şekilde açıklandığı üzere,

vekâlet sözleşmesidir. Sözleşme iki taraflı hukuki bir işlemdir.

Sözleşmenin İhlali: Hekimin sözleşmeye dayanan sorumluluğunun doğmasının

bir diğer koşulu da sözleşme hükümlerinin ihlal edilmesidir. Gerçekten de hekimin

sözleşmeden kaynaklanan hukuki sorumluluğunun doğabilmesi için hasta ile

akdettiği vekâlet sözleşmesinin hükümlerini ihlal etmesi gerekmektedir.

Zarar: Hukuk sistemimizde zararın olmadığı yerde hukuki sorumluluk da doğmamaktadır.

Zarar en genel anlamda bir eksilmeyi ifade etmektedir. Zararın kişinin

malvarlığına yöneldiği durumlarda malvarlığı zararından, kişinin şahıs varlığına

yöneldiği durumda şahıs varlığı zararından söz edilmektedir.

Kusur: Kusur, zararın sebebi olarak kendini gösteren ve zarar vereni sorumlu tutmayı

hukuken haklı gösterecek derecede hukuk düzenince kınanan bir insan davranışıdır.

Kusur aynı zamanda önceden öngörebilme ve sonuçlarından kaçınabilme unsurlarını

içeren bir kavramdır.

Uygun İlliyet Bağı: İlliyet bağı bir başka adıyla sebep-sonuç ilişkisi sözleşmeye

dayanan sorumluluğun son koşulu olarak karşımıza çıkmaktadır. Sorumluluğun

doğması için meydana gelen zararla sorumluluğun bağlandığı davranış ya da olay

arasında sebep-sonuç ilişkisinin bulunması gerekmektedir.