Kusur: Kusur, zararın sebebi olarak kendini gösteren ve zarar vereni sorumlu tutmayı hukuken haklı gösterecek derecede hukuk düzenince kınanan bir insan davranışıdır.

Kusur aynı zamanda önceden öngörebilme ve sonuçlarından kaçınabilme unsurlarını içeren bir kavramdır. Kusur kavramı objektifleştirilmiştir. Bir kişinin kusurlu olup olmadığının belirlenmesinde kendisi gibi aynı sosyal çevre ve mesleğe mensup, aynı şartlarda yaşayan makul, mantıklı ve normal bir kişinin benzer koşullar altında gerçekleştireceği her davranıştan sapma, kusur olarak nitelendirilmektedir.

Bir kişinin kusurlu olup olmadığının belirlenmesinde kendisinin içinde bulunduğu durum yerine kendisi ile aynı sosyal çevrede olan ve aynı mesleğe mensup, aynı şartlarda yaşayan makul, mantıklı ve normal bir kişinin benzer koşullar altında gerçekleştirebileceği her davranıştan sapma, kusur olarak nitelendirilmektedir.

Bu açıdan kusurun belirlenmesi oldukça zordur ve özellikle hekimler açısından özel bir zorluğu da bulunmaktadır.

Sorumluluk hukukunda kusur; kast ve ihmal olmak üzere ikiye ayrılmaktadır.

Kast, kusurun en ağır derecesidir. Zararın ve hukuka aykırı sonucun zarar veren tarafından bilerek istenmesi anlamına gelmektedir. Kasıt ile hareket eden kişi fiilîn sonucunu bilmekte ve bu sonucun gerçekleşmesini istemektedir.

İhmal ise hukuka aykırı sonucun istenilmemesine rağmen hâl ve şartların gerektirdiği özeni göstermemek şeklinde tanımlanabilmektedir. Kişi zararlı sonucu bilmemekte veya böylesine bir sonucu istememektedir. Burada da objektifleştirilmiş ihmal esastır. Başka bir ifade ile aynı koşullar altındaki, objektif, normal ve makul bir kişinin göstereceği özen ve alacağı tedbirler dikkate alınmaktadır. İhmal de kendi içinde ağır ihmal ve hafif ihmal olarak ikiye ayrılmaktadır.

Hekim yaptığı mesleğin icabı olarak mutlaka gelişmeleri yakından takip etmelidir.

Bilim ve teknolojideki gelişmeler kimi durumlarda tedavi yöntemlerini değiştirmekte ve sürelerini kısaltmaktadır. Hekimin zararlı sonucu bizzat öngörmüş olması değil, zararlı sonucun öngörülebilir olması yeterlidir. Hekimin üzerine aldığı iş ve yükümlendiği sorumluluklar, iş güçlendikçe tedavinin hasta için önemi artmakta, bu doğrultuda hekimin de göstermesi gereken özenin derecesi yükselmektedir.

Bu durumda, hekim açısından bir “meslek kusuru” ya da “meslek hata”sından bahsetmek mümkündür. Meslek kusuru, hekimin tıp biliminin genel olarak tanınan, genel kabul görmüş kurallarını kusurlu olarak ihlal etmesi anlamına gelmektedir.