Vekâlet Sözleşmesinin Sona Ermesi

Vekâlet sözleşmesinin ücrete ilişkin hususu içermesi durumunda, tam iki tarafa borç yükleyen bir sözleşmeden bahsedilmektedir. Sürekli borç ilişkisi doğuran, tam iki tarafa borç yükleyen sözleşmenin sona erme sebepleri vekâlet sözleşmesi için de aynen geçerlidir.

Buna göre sözleşme,

1. İfa ile sona ermekte,
2. İleriye etkili fesih ile sona ermekte,
3. Vekillik ve müvekkil sıfatının birleşmesiyle de sona ermektedir.

Bunlar dışında TBK vekâlet sözleşmeleri açısından özel sona erme nedenleri düzenlemiş ve üç hüküm getirmiştir. (TBK m. 512, 513, 514) Bunların iki tanesi özel sona erme nedenini, diğer hüküm ise bu sona ermenin sonuçlarını düzenler.

Türk Borçlar Kanunu’nda düzenlenen özel sona erme nedenlerinden biri, vekâlet sözleşmesinin

tek taraflı irade beyanı ile yani azil veya istifa suretiyle sona ermesidir (TBK m. 512). Her iki durum da bu sözleşmenin özellikle taraflar arasında güvene dayanan bir sözleşme olmasından kaynaklanmaktadır. Azil, müvekkilin, vekilin işine son vermesidir. İstifa ise vekilin işi bırakmasıdır. Karşı tarafın kabulü şart değildir. Azil ve istifa, tek taraflı ve varması gereken bir irade beyanıyla kullanılmakta, açıklandıktan sonra derhal hüküm ve sonuç doğurmaktadır. Tek taraflı ve ileriye etkili olarak sözleşmeyi sona erdiren beyanlardır.

Taraflardan birinin ölümü, fiil ehliyetini kaybetmesi, iflas etmesi de diğer özel sona erme nedenidir. (TBK m. 513)