Ölümü yaklaşan hasta ve ailesinin içinde bulunduğu süreç literatürde “terminal dönem” olarak adlandırılır. Diğer bir deyişle “terminal dönem”, hastanın hastalıgının geri döndürülemez olduğunun farkına varmasıdır. Bu dönemde hastalar ölümün yaklaştığını bilirler ve genellikle terk edilme, bedensel değerini kaybetme ve ağrıdan korkarlar. Bitirilmemiş işler, bakımdan yoksun kalan çocuklar ve kayıplara bağlı keder hastada kaygı oluşturur. Hasta, içinde bulunduğu durumu kendi yetersizliğinin bir sonucu gibi görerek suçluluk duyar.