Hijyen, klasik ve basit anlatımıyla, “sağlığa zarar verecek nitelikteki etkenlerin vücuttan uzaklaştırılması, te­mizlenmesi” olarak tanımlanır. Ancak bu tanım, içeriğini ve yapılması gerekenleri net olarak ortaya koymamakta, temel hedef olan sağlığın korunma­sı ve geliştirilmesi için yeterli olamamaktadır. Bir diğer tanım ise “sağlığın korunması ve geliştirilmesi için sağlığa zarar verebilecek tüm etmenlerin kontrol altına alınması uygulamaları ve temizlik önlemleri­nin tümü” ya da biraz daha geniş hâliyle “hijyen, sağlığı koruyucu bir bilim olup, insan organizması ve sosyal sağlık üzerindeki çevresel faktörlerin etkisini in­celer; teorik olarak hijyenik normları/sağlık kuralları­nı/mevzuatını ve önlemlerini belirleme ve kanıtlama amacı taşır. Bu gerçekleşirse, insanların yaşam ve fa­aliyetleri için en uygun koşullar sağlanabilir, sağlık geliştirilebilir ve hastalıklar önlenebilir” şeklindedir.

İki tanım arasındaki temel fark; ilkinde, insan­ların vücuduna ulaşmış, kimyasal ve mikrobiyolo­jik kirleticilerin uzaklaştırılmasıdır. İkinci tanımda ise sağlığa zarar verme potansiyeli olan tüm etken­lerin; daha çevrede iken belirlenmesi, kontrol altı­na alınması ve insana ulaşmasının engellenmesinin sağlanmasıdır. Bu anlamıyla ikinci tanım, özellikle çevre ve özel bir çevre alanı olan iş yaşamını; in­celeyen, değerlendiren, araştıran, önlemler alan, önlemlerin etkilerini değerlendiren “çevre/iş hijyenistleri” tarafından daha benimsenmiş durumda­dır. Diğer taraftan sağlık çalışanları, profesyonelle­ri, sağlık eğitimcileri, hijyen eğitimcileri için ise ilk tanım daha çok kabul görmektedir. Bunun nedeni, insanın yaşadığı, çalıştığı, sosyal zamanını geçirdiği her yerde önlemler ne kadar alınırsa alınsın, çevre­sel etkenlerle sürekli bir maruziyet söz konusudur ve vücuttan bunların uzaklaştırılması önemlidir.