Sedanter yaşam, en basit tanımıyla, bireyin hayatında yeterince fiziksel aktivitenin olmaması anlamına gelmektedir. Bergman ve Norlander sedanter yaşamı daha detaylı biçimde, kişinin fiziksel aktivite içeren hobilere sahip olmaması, ulaşım için fiziksel aktivite içeren yolları tercih etmemesi, işinde fiziksel etkinliğin olmaması olarak tanımlamışlardır. Bir başka ifadeyle, bireyin fiziksel açıdan durağan olmasıdır.

Fiziksel aktivite; enerji harcanması ile sonuçlanan her türlü bedensel etkinlik olduğu için yukarıda tanımları verilen kavramların tamamını kapsamaktadır. Bu kavramlar arasında fiziksel uygunluk kavramı, fiziksel aktivitenin eş anlamlısı gibi kullanılmaktadır. Her ne kadar iki kavram da sağlık için oldukça önemli olsalar da bu iki kavram arasında çok temel bir fark vardır. Fiziksel aktivite, davranışsal boyutunun yanında yaşama karşı bir tutum olarak da görülebilir. Örneğin; bir bireyin, ulaşım aracı olarak toplu taşıma kullanmak yerine, bisiklet ile gitmesi, fiziksel olarak aktif bir yaşam tercihidir. Daha basit bir örnek ile; asansör yerine merdivenlerin kullanılması aynı şekilde fiziksel olarak aktif bir yaşam tercihidir. Öte yandan fiziksel uygunluk ise bireyin sahip olduğu farklı fiziksel özelliklerin (kuvvet, dayanıklılık, esneklik vb.) genel durumunu tanımlayan bir kavramdır.

Fiziksel olarak aktif bir yaşamı benimsemenin pek çok faydası olduğu gibi, tam tersi yönde yapılan tercihin de olumsuz sonuçları oldukça fazladır. Aktif olmayan yaşamı niteleyen terim ise sedanter yaşamdır. Sedanter yaşam, düzensiz ve yetersiz fiziksel aktivitenin olduğu ya da fiziksel aktivitenin hiç olmadığı yaşam tarzıdır. Bu tipte yaşam tarzını benimseyen bireylere ise sedanter birey denmektedir.