Batı üslupların etkisinin ağır biçimde hissedildiği, 19. yüzyılın sonlarında büyük çoğunluğunun yabancı kökenli olan mimarlar faaliyet göstermiştir. 20. yüzyılın başlarında bu duruma tepki olarak ulusalcı bir mimari kimlik oluşturma çabaları ortaya çıkmıştır. 1900 yılların başlarından başlayarak 1930’lu yıllara kadar devam eden bu dönem I. Ulusal Mimarlık Dönemi olarak adlandırılmıştır. Dönemin önde gelen mimarları arasında, Mimar Kemalettin (1869-1927), Vedat Tek (1873-1942) ve Arif Hikmet Koyunoğlu (1888-1982) gibi mimarlar bulunur. Osmanlı ve Selçuklu yapılarında görülen kubbe, kemer biçimleri ile çininin dekoratif amaçlarla kullanılması, dönemin en belirgin özelliğidir.