Büyük Selçukluların İran topraklarında ortaya koydukları mimari anlayış ve biçimlerin bazıları sonradan Anadolu ve İslam coğrafyasının vazgeçilemez mimari özellikleri arasına girmiştir. Cami mimarisinde büyük bir atılımın gerçekleştirildiği bu devirde tek mekânlı kubbeli camilerin yanı sıra mihrap önünün bir kubbe ile vurgulandığı, dört eyvanlı avlulu plan şemasına sahip çok destekli büyük camiler yapılmıştır. Melikşah zamanında inşa edilen Isfahan Mescidi Cuması (1072-1092)’nin, kare alt yapıya oturan kubbe örtülü mihrap önü bölümü bir eyvanla avluya açılmaktadır. Farklı dönemlerde gerçekleştirilen ekleme ve onarımlarla dört eyvanlı büyük bir yapıya dönüştürülen caminin, dıştan hafifçe sivriltilmiş tromp geçişli, tuğla örgülü mihrap önü kubbesi, İran’dan Anadolu’ya kadar uzanacak olan bir mimari biçimin başlangıcı olarak kabul edilmektedir.