Fiyat regülasyonunda devlet, firmaların uygulaması gereken belirli bir fiyat veya belirli bir fiyatın alt ve üst sınırlarını beyan ettiği bir fiyat aralığı belirleyebilir. Eğer devlet, monopolün mal veya hizmet için fiyatı çok yüksek belirlediğine inanıyorsa, fiyat regülasyonu ile maksimum fiyatı belirleyerek bu durumu engelleyebilir ve bu sayede toplum refahını arttırabilir. Fiyat regülasyonu, düzenleyici kurumun kârı sınırlandırması hususundaki hedefine ulaşmak için bir araç olarak görülebilir. Düzenleyici kurum genellikle fiyatı, firmanın normal getiri oranı elde edeceği şekilde belirlemektedir. Ancak kamu hizmetlerinin düzenlenmesinde araç olarak kullanılan bu uygulama, kârı belirleyen faktörlerden yalnızca bir tanesi olduğundan, bu uygulamayla düzenleyici kurumun hedeflediği normal getiri oranına ulaşmak çok da kolay olmayacaktır. Yeni maliyet ve talep koşullarına cevap olarak değişen fiyatlardaki düzenleyici gecikme nedeniyle firmanın, çok yüksek ya da çok düşük getiri elde etmesine de neden olunabilmektedir. Örneğin; regüle edilen firmanın, fiyat ayarlamalarını yavaş yapması durumunda kamu kuruluşlarının normal getirinin altında getiri elde etmesine neden olmaktadır. Böyle bir sonuç 1970’lerde artan enerji ve girdi fiyatları ile birlikte yaşanan küresel enflasyonist süreç sonrasında ortaya çıkmıştı.