İlk kez 1999 yılında Hollanda’da İş Kanunu reformu sonrasında kullanılmaya başlanan, “eş zamanlı olarak ve belirli bir koordinasyon içinde, bir taraftan işgücü piyasalarında, iş organizasyonlarında ve çalışma ilişkilerinde esnekliği güçlendirmek, diğer taraftan da, özellikle işgücü piyasası dışında kalmış zayıf grupların güvenliğini -istihdam ve sosyal güvenlik- artırmaya yönelik politik bir strateji olarak tanımlanan kavram aşağıdakilerden hangisidir?