Sayı
Öğrenci sayısı, hedeflere göre farklılaşır. Sınıfın düzeyi de sayının belirleyicilerinden biridir. Öğrenciler, öğretmen yardımına ve ilgisine daha çok gereksinim
duyduğundan, ilk yıllarda öğrenci sayısı az tutulmalıdır. Sayı, öğretmen ve öğrencilerin, sürekli iletişim ve etkileşimini engellemeyecek miktarda olmalıdır. Sayı
çoğaldığında, öğrenciler, grupla ortak iletişim yerine, yanındakilerle iletişimi seçip “sınıf ” bütünlüğünden kopabilirler.
Dersin ve konunun özellikleri ile yöntem farkları da sayı ile ilişkilidir. Fiziksel
olarak yapma türü olan ders ve konularda, bireysel çalışmalarda, öğretmen ilgisi,
kılavuzluğu ve denetimi için, sayının az olması iyidir. Sayı çoğaldıkça, bazı öğretim yöntemlerini seçmek de güçleşmektedir.
Öğrenci sayısının on beşle yirmi arasında olması durumunda sınıftaki öğrenci
sayısı normaldir denebilir. Bu sayı, elbette fiziksel mekânın genişliğine de bağlıdır.
İyi bir sınıfta, öğrencilere rahat bir oturma mekânı, ders araç gereçlerine, öğrenci
eşyalarına uygun yerler ayrıldıktan sonra, bunlara ayrılan yerin yarısı kadar bir
mekân da gösteri, oyun, rol oynama gibi etkinlikler için ayrılmalıdır.
Kalabalık olmayan sınıflar, öğretmene kolaylıklar sağlama yoluyla, eğitsel
kaliteyi artırma fırsatı verir. Bu sınıflarda, öğretmenin öğrenci başına ayıracağı
zaman artar, plan yapmak ve uygulamak kolaylaşır, öğrencilerin tamamının yaparak, yineleyerek, pekiştirerek öğrenme olanağı çoğalır. Grup küçüldükçe, yönetimi de kolaylaşır, öğrenciler daha iyi tanınabilir, güdülenebilir, dikkat çoğalır, bozucu davranışlar azalır. Bunlar, öğretmenin isteğini, güdüsünü, doyumunu artırır.
Öğretmenler de kalabalık sınıflardan düzenin ve eğitimin olumsuz etkilendiğini
belirtmektedirler