Öğrencilere, bir süre sonra değişebilecek, herhangi bir kaynakta bulunabilecek, sahip olunması bir yarar sağlamayacak gereksiz bilgiler vermek yerine, hedef davranışlara götürücü bir eğitim esas alınmalıdır. Öğrenci, bilginin nereden ve nasıl alınacağını, nasıl değerlendirileceğini, gerçek olan ve olmayan bilgiyi nasıl ayıracağını, nasıl kullanacağını, düşüneceğini, geliştireceğini bilip yapabilmeli, beynini bilgi deposu olarak değil, bilgiyi kullanan bir makine olarak değerlendirebilmelidir. Bunlar için de, kitaplarda yer alan çok konu ve bilginin ezberlenmesi yerine az konu ve bilgi, birbirinden kopuk ve yararsız bilgiler yerine gerçek yaşamla ve birbirleriyle ilişkilendirilmiş bilgi, zihinde saklanmaya değil, kullanılmaya dönük bilgi yeğlenmelidir. Eğitim, bu nedenlerle, bilginin niteliğine, gerekliliğine bakılmadan ezberlendiği bir süreç değil, onu araç olarak kullanıp, hedeflenen davranışları gösterebilme işidir. Bir ülkenin alanının, bir nehrin uzunluğunun, kimin kaç ton demir-kömür ürettiğinin ezberletilmesi, amaç dışı eylemlerdir.