Yemeklerden önce ellerini yıkama ya da yemek sonrasında dişini fırçalama bilgisi, bilgi olarak kalırsa, bu bilgiye sahip olanlarının çoğunun, elini yıkamadan yemeğe oturduğu ya da yemek sonrası dişini fırçalamadığı görülecektir. Oysa bu bilgi, yemeklerden önce neden ellerimizi yıkayıp, sonra dişimizi fırçalamalıyız şeklindeki soru ve düşüncelerle kavranırsa; “nasıl” yapılacağı uygulamalarla öğrenilirse; bu bilgilerin parçaları görülüp daha farklı şekillerde bütünleştirilebilirse; sonra da bunu yapmanın başkalarının ve bizim sağlığımız için önemli ve değerli bir şey olduğu, sağlıkla ve temizlikle ilgili bir “değer” olduğu kavranıp değerli bulunursa; bu “değerlilik”, sağlığımızla ilgili değer sistemimiz içinde yerini alırsa, yemeklerden önce ellerimizi yıkayıp, sonra fırçalayan insanlara sahip olabiliriz. Bunun için de, örneğin kırk beş dakikalık bir dersin, en çok 10-15 dakikası, bilginin paylaşılmasına ayrılmalıdır. Çok bilgi değil gerekli bilgi esas alınırsa ve ön hazırlıkları yapılırsa bu süre yeterli olur. Geriye kalan sürenin birkaç dakikası, öğretmenin ya da yapabilecek durumdaki bir öğrencinin, bu paylaşılan ve kavranan bilginin uygulamasını “yapıp göstermesi” için kullanılır: Ellerin nasıl yıkanacağı, dişlerin nasıl fırçalanacağı, yapılması gereken eylemler eksiksiz, sıralı, olması gereken şekilde yapılıp gösterilir.