Günümüzde radyo, kalitesini arttırmaya ve içeriğini zenginleştirmeye devam etse bile siyasal iletişim
açısından politik aktörlerin çok rağbet gösterdiği
bir alan olma niteliği taşımamaktadır. İçinde bulunduğumuz dijital çağda işitsel araçlar içinde yer
alan radyo, diğer teknolojik iletişim araçlarıyla rekabet edebilecek düzeyde olmasa bile siyasal iletişim açısından birtakım avantajlar sağlamaktadır.
Bu avantajlar şu şekilde sıralanabilir:
• Radyo, bireylerin gönderilen iletileri herhangi bir uğraş, eğitim düzeyi ya da bir
yetenek gerektirmeksizin yalnızca işitme
aracılığıyla almasını sağlamaktadır. Yani
dinleyici konumundaki alıcı, radyo içeriklerini dinlerken aynı anda başka bir işle de
uğraşabilmektedir.
• Radyo, kaynaktan alıcıya gönderilen mesajların ses aracılığıyla ulaştırılmasını sağlamakta, ses ve tonlamadaki başarı ise
dinleyicilerin zihninde yaratılmak istenen
imajların imgesel bir nitelik kazanmasını
kolaylaştırmaktadır. Bu bağlamda gazete ile
karşılaştırıldığında radyonun, hedef kitleleri etkilemek ve yönlendirmek konusunda
daha başarılı olduğu söylenebilmektedir.
• Radyo, kitlelere ulaşılmasını sağlayan kanallar içinde en ucuz maliyete sahip kitle iletişim aracıdır. Ancak buna karşın ulaştığı kişi
sayısı epey yüksektir. Bu özelliği sebebiyle
radyolar, siyasal iletişim ve ikna faaliyetlerinin gerçekleştirilebilmesi için siyasal aktörler
açısından cazip bir nitelik taşımaktadır.
• Siyasal iletişim ve kamunun seçim davranışını yönlendirme çalışmalarında radyo,
diğer araçlarda olduğu gibi geniş çaplı bir
hazırlık çalışmasına gerek duymamaktadır.