"Mevcut problemin bir aksilik sonucunda ortaya çıktığı
iddiası" hatayı bir tanımlamaktadır.

Lobiciliğin kökeni ABD’ye dayanmaktadır. 19. Yüzyıl sonunda Başkan Ulysses Grand’ın Beyaz Saray’daki bir yangından sonra otelde konaklamaya başlaması ve işlerini halletmek isteyenlerin Başkan ile görüşmek için otelin lobisinde sıraya girmeye başlamasıyla bu kavram literatüre girmiştir.

Kampanyanın amaçlarını gerçekleştirmenin en emin yolu kesin hedefler belirlemektir. Bir kampanyada amaç ne kadar önemliyse o amaca ulaşmayı sağlayacak hedeflerde o derece önemlidir.

Siyasal karar alıcı mercilerde belli bir yönde tutum oluşturma faaliyetleri olarak da ifade edilen lobiciliğin Türkiye'deki temellerinin ise Osmanlı'da, II. Abdülhamit dönemine dayandığı söylenebilmektedir. II. Abdülhamit'in Avrupa kamuoyunu Osmanlı lehine çevirmek için bulunduğu girişimler, tarihçiler tarafından lobicilik faaliyeti olarak adlandırılmaktadır.

2002 Genel Seçimlerinde internet platformunu en etkin kullanan siyasal parti ANAP olmuştur; ancak buna karşın ANAP en düşük oy oranına sahip olmuştur.

Beden dili olarak özellikle ikili konuşmalarda en sık kullanılan organlardan biri baş ve boyundur. Baş hareketleri yalnızca başın yukarı aşağı oynamasıyla onay, iki yana doğru hareketiyleyse hayır anlamına gelmesiyle sınırlı değildir. Boynun eğilerek başın aşağı eksene doğru bakması ve bakışların konuşmacıya odaklanması, konuşmaya verilen önemi yansıtırken, anlatılanların dinleyici tarafından kabullenilmiş olduğu sinyali vermektedir.

Stratejik yönetimde, hedeflerle yönetim önemli bir unsurdur. Hedef olmadan yönetim olmaz. Doğru cevap, B'dir.

PEST analizi şu adımlardan oluşur;

P (Politik), politik istikrar, idare şekli, bürokrasi, vergi politikaları, tarifeler ve kanunlar gibi unsuları,

E (Ekonomik), kredi imkanları, faiz oranları, döviz kurları, gelir düzeyi ve işsizlik gibi unsurları,

S (Sosyo-kültürel), kültür, alışkanlıklar, yaşam tarzı ve demografik yapı gibi dinamikleri,

T (Teknolojik) ise, internet, teknolojik altyapı ve AR-GE çalışmaları gibi imkânları göz önüne alarak değerlendirmeyi gerektirir.

Günümüzde radyo, kalitesini arttırmaya ve içeriğini zenginleştirmeye devam etse bile siyasal iletişim
açısından politik aktörlerin çok rağbet gösterdiği
bir alan olma niteliği taşımamaktadır. İçinde bulunduğumuz dijital çağda işitsel araçlar içinde yer
alan radyo, diğer teknolojik iletişim araçlarıyla rekabet edebilecek düzeyde olmasa bile siyasal iletişim açısından birtakım avantajlar sağlamaktadır.
Bu avantajlar şu şekilde sıralanabilir:
• Radyo, bireylerin gönderilen iletileri herhangi bir uğraş, eğitim düzeyi ya da bir
yetenek gerektirmeksizin yalnızca işitme
aracılığıyla almasını sağlamaktadır. Yani
dinleyici konumundaki alıcı, radyo içeriklerini dinlerken aynı anda başka bir işle de
uğraşabilmektedir.
• Radyo, kaynaktan alıcıya gönderilen mesajların ses aracılığıyla ulaştırılmasını sağlamakta, ses ve tonlamadaki başarı ise
dinleyicilerin zihninde yaratılmak istenen
imajların imgesel bir nitelik kazanmasını
kolaylaştırmaktadır. Bu bağlamda gazete ile
karşılaştırıldığında radyonun, hedef kitleleri etkilemek ve yönlendirmek konusunda
daha başarılı olduğu söylenebilmektedir.
• Radyo, kitlelere ulaşılmasını sağlayan kanallar içinde en ucuz maliyete sahip kitle iletişim aracıdır. Ancak buna karşın ulaştığı kişi
sayısı epey yüksektir. Bu özelliği sebebiyle
radyolar, siyasal iletişim ve ikna faaliyetlerinin gerçekleştirilebilmesi için siyasal aktörler
açısından cazip bir nitelik taşımaktadır.
• Siyasal iletişim ve kamunun seçim davranışını yönlendirme çalışmalarında radyo,
diğer araçlarda olduğu gibi geniş çaplı bir
hazırlık çalışmasına gerek duymamaktadır.

 “Lasswell, etki konumunu temel sorun olarak ele alır ve iletilerin her zaman etkileyici olduğunu varsayar. Yani ileti kaynak tarafından gönderilmekte, kanal sayesinde hedefe erişmekte ve sonuçta değişikliğe yol açmaktadır. İletişim, en son aşamasında amaçlanan etkiyi gösteren amaçlı, tek yönlü çizgisel bir süreç olarak tanımlanmaktadır.

Halkla ilişkilerin bir yönetim işlevi olarak ele alınıp alınmayacağına karar verilmektedir (Moncur, 2006: 95-99). Utica College’de Cutlip (1991) halkla ilişkiler öğrencilerine şunu söylüyordu: “... halkla ilişkiler pratiği ülkemizin kamu enformasyon sisteminin bütünleşik bir parçasıdır. Vatandaşların siyasal, ekonomik, sosyal ve hayırseverlik kararlarını verme sürecinde enformasyon için bağlandığı bir sistemdir.

Keller’e göre, bir kişinin herhangi bir iletişim çeşidi ile ikna edilebilmesi için aşağıdaki aşamaların gerçekleşmesi gerekir; • Maruz kalma: Kişinin iletişimi görmesi veya duyması gerekir. • Dikkat çekme: İletişim kişinin dikkatini çekmelidir. • Kavrama: Kişi, mesajın maksadını veya savunmaya çalıştığı şeyi anlamalıdır. • Verim alma: Kişi, mesajın maksadına veya savunduğu şeye uygun şekilde tepki/yanıt vermelidir. • Maksat/Niyet: Kişi, iletişimin arzu ettiği tarza uygun olarak hareket etmeyi planlamalıdır. • Davranış: Kişi, iletişimin arzu ettiği tarza uygun olarak hareket etmelidir.

Suskunluk sarmalı doğru cevap E'dir.

Politik aktör konuşmaya istekli ve bunun sürdürülmesine motive olması gerekir.

Türkiye’de basın tarafından yapılan ilk geniş çaplı kamuoyu araştırması 1975 yılı ara seçim dönemi için Milliyet gazetesi tarafından gerçekleştirilmiştir. Doğru cevap C'dir.

"Tehditler" PEST analizi faktörlerinden birisi değildir. Aksine ,"Tehditler" SWOT analizinde "T" harfini karşılayan tehditler kavramını oluşturmaktadır.

Siyasal iletişim kavramı ile demokrasi arasında yakın bir ilişki bulunmaktadır. Genel oy hakkının kitlelere verilmesiyle başlamış olan siyasal iletişim, kitle iletişim teknolojisinin gelişmesine bağlı olarak günümüzdeki anlamını elde etmiştir. İkinci dünya savaşı sonrası Amerika Birleşik Devletleri’nde doğup gelişmiş olan siyasal iletişim kavramı ve uygulamasının 1960’lı yıllarda da Batı Avrupa ülkelerinde yaygın bir şekilde kullanılmaya başladığı görülmektedir.

Televizyonu, radyoyu, gazeteyi, dergiyi kısacası
tüm iletişim araçlarını bünyesinde toplayan internet ve yeni medya olgusu, kullanıcılar olarak gerek
genel halk topluluklarına gerekse politik aktörlere ve diğer kamusal kişiliklere sunduğu olanaklar ve
sahip olduğu avantajlar yanında az sayıda da olsa
bir takım dezavantajlar barındırmaktadır. Bunlar
şu şekilde sıralanabilir:
• İnternette yapılan yorumlar ve paylaşımlar
seçmenlerin oy verme davranışını seçim
kampanyası sürecinde açığa çıkarmasını
sağlamaktadır. Ancak bu durum partilerin
seçimlerden önce stratejilerini değiştirmeleri ya da yeni planlamalar yapmaları konusunda fırsat kazandırırken, aslında gerçek
siyasal sorunlardan uzaklaşmasına ve tamamen seçmen odaklı bir pazarlama anlayışına yönelmesine neden olmaktadır.
• İnternet ortamı bireylere içerik paylaşımı
konusunda büyük kolaylıklar sağlamaktadır. Ancak çoğu kez bir süzgeçten geçirilmeden yayınlanan veya herhangi hukuki
süreç gerektirmeyen bu içerikler, yoğun bir
bilgi kirliliğine ve güvenilirlik sorunlarına
yol açabilmektedir.
• İnternette yer alan bilgi yığılmaları ve hızlı
akış, politik aktörlerin seçmen dikkatini kendi içeriklerine çekmesini zorlaştırmaktadır.
Bu yüzden politik aktörler içerikleri sürekli
olarak yenilemek ve mümkün olan en yüksek seviyede dikkat çekici unsurları ön plana
çıkarmak zorunluluğu hissetmektedir.
• İnternet kullanıcılarının daha çok 25 yaş ve altı
genç kesimler olması, kamuoyu yoklamaları
konusunda siyasal partiler için gerçekçi olmayan sonuçlar yaratabilmektedir. Çünkü bu yaş
grubundaki bireylerin siyasal tutumları uzun
yıllara dayanan bir birikim söz konusu olmadığından, çoğunlukla kolay yönlendirilebilmektedir ve oy verme konusundaki kararsızlar
genellikle bu yaş grubundan oluşmaktadır.
• İnternet platformu içeriklerin çok hızlı yenilenmesini neredeyse gerekli kıldığından,
çoğu bilgi özet akış olarak sunulmaktadır. Bu
durum bazen bir konuyla ilgili, kullanıcıların ayrıntılı bilgi edinebilmesinde farklı kaynaklardan beslenmesini ve kesitler halinde
parçaları kendinin birleştirmesini gerekli kılmaktadır. Ancak internetteki her bilgi kaynağının doğru ve güvenilir olmaması, kullanıcının doğrudan konuya ilişkin olumsuz bir
algı geliştirmesine neden olabilmektedir.

“...birinci etkiler döneminde Psikoloji temelli uyaran-tepki (stimuli-response) kuramı zamanın egemen yaklaşımı olmuştur. Bu egemenlikten kitle iletişimiyle ilgili olarak “pasif izleyici” ve doğrudan etkiyi anlatan “taşıma kemeri” (transportation belt), “hipodermik iğne” (hypodermic needle) ve “sihirli mermi” (magic bullet) kuramları türemiştir. Bu ilk yaklaşımlar Avrupa ve Amerika’da 19’uncu yüzyıldan beri gittikçe artan işçi hareketlerini ve kitlelerin başkaldırısını kontrol gereksinimi ve böylece burjuva demokrasisini koruma amacının bütünleşik bir parçasıdır”.

Söylem analizi sadece geleneksel metodolojilere bir alternatif değil, aynı zamanda bu metodolojilerine yerleştirilmiş bakış açılarına karşı da bir alternatif olma özelliği taşımaktadır. Son yıllarda sosyal psikolojideki gelişimler doğrultusunda nitel araştırmalarda ön plana çıkan söylem analizi, esas olarak anlamın değişkenliğine odaklanmaktadır. Dolayısıyla bu yaklaşımda, dilin sosyal eylem yönünün vurgulaması amacıyla dil felsefesinde yer alan konuşma-eylem teorisi ve insanların kendi algı dünyalarını oluşturmak için günlük olaylarda dili nasıl kullandıkları üzerine yoğunlaşan ethno-metodolojiyi kullanılmaktadır. Bu bakımdan söylemanalizi, “anlam”ın çeşitliliği ve değişkenliğini analiz eden ileri düzey hermeneutik ve sosyal göstergebilim olarak nitelendirilebilir.