Yanıt Açıklaması: Özellikle modern demokratik devletlerdeki hukuki anlamda egemenlik, yukarıdan aşağıya işletilen tek yönlü bir süreç değil döngüsel bir sürece dönüşmüş ve yayılmıştır. Örneğin; devlet başkanı, en üst düzey yetkili olarak görülebilir ama seçmenler de karar verme sürecinde yer alır. Bu açıdan egemenlik döngüseldir. Yine modern demokrasilerde hiçbir kurum ya da kişi egemenliği yalnız başına kullanmaz karar almada yasama, yürütme, yargı organları, sivil toplum örgütleri vb. sürece müdahil olur. Bu da iktidar odaklarındaki çoğullaşmaya paralel olarak egemenliğin yayıldığının göstergesidir. Bununla birlikte egemen devlet, keyfi yönetim demek değildir. Demokratik düzenlerde, devlet mutlak egemenlik iddiasında olsa da alınan kararlarda, anayasal çerçevede hukuki bağlayıcılıkla beraber toplumsal katmanlar doğrudan ya da dolaylı bu karar süreçlerine katılırlar. Çoğulcu demokratik düzenlerde toplum kesimleri sivil toplum örgütleri aracılığıyla alınan kararları etkilerler. Bu açıdan egemenlik, hukuki -de jure olarak söz konusudur; fiiliyatta -de factoise mutlak egemenlikten söz edilemez. Egemenlik, fiilen her zaman sınırlandırılır.