Yanıt Açıklaması: Roma dünyasında, Yunan dünyasına göre zaten zayıf olan siyasal düşünce, imparatorluk döneminde, iyice zayıfladı. Çünkü bu dönemde siyaset, imparatorların gücü altında ezildi. Bir yandan tek kişilik yönetimlerin sağladığı istikrardan vazgeçilememesi, öte yandan istikrar uğruna hemen herkesin siyasal süreçten dışlanması, siyasal düşüncenin önüne tek bir problem koyuyordu: Tek kişinin yönetiminin özgürlükle uzlaştırılması. İmparatorluk, geleneksel olarak Roma anayasasının temel güçlerinden biri olan halkı tümüyle devre dışı bıraktığı hâlde, bunu meşrulaştırabilmek için, halkı devre dışı bırakmadığını, halkın kendi iktidarını princeps’e devrettiğini ileri sürmüştü. İmparatorluk bir anlamda halkın saygınlığını üstlenmişti. Yüceltilen imparatorun kişisel iktidarı olduğu hâlde, sanki onun kişisel iktidarından bağımsız bir yüce güç kutsanıyormuş duygusu özellikle yayılmaya çalışılıyordu. Bu ideolojiyi destekleyen bir başka unsur halkın dikkatinin siyasetten uzaklaştırılmasıdır. Bu nedenle de bu dönemin düşünsel temalarında siyasetten çok, aşk, bireysel derin düşünce, kırsal yaşamın güzellikleri, iç huzuru, sevgi gibi unsurlar ağırlıkla yer alır. Ancak bu ideolojiyi asıl besleyen şeyin kuşkusuz din olduğu belirtilmelidir.