Dünya’nın geri kalmış bölgelerinin paylaşıldığı ve pazar arayışlarının arttığı bir süreçte, Kuzey Afrika’da bulunan dört-beş milyon nüfuslu Fas, 19. yüzyıl sonlarında Avrupalı devletlerin ilgisini çekti ve aralarında anlaşmazlıklara neden oldu. Alman Büyükelçisi, sorunu ele alırken 1880’de 13 devletin imzaladığı Madrid Konvansiyonu’na işaret etmesi Avrupa’da yeni bir krizin çıkmasına yol açtı. Çünkü Madrid Konvansiyonu’na göre, Fas Sultanı yabancı devletlerin uyruklarını etkin şekilde koruyacak ve bütün devletlere “en fazla kayırılan devlet” ilkesini uygulayacaktı.  Avrupa ülkeleri arasındaki anlaşmazlıklar “Birinci Fas Krizi” olarak adlandırılan uluslararası gelişmenin fitilini ateşledi. Alman Şansölyesi Bülow 1880 Madrid Konvansiyonu’na dayanarak, sorunun uluslararası bir konferansta ele alınmasını ve Fas’ın bağımsızlığının yeniden onaylanmasını önerdi.