1842’de imzalanan barış antlaşmasıyla Çin İmparatoru beş limanının dış ticarete açılmasını, ithal edilen mallara sabit oranlı bir gümrük vergisi konmasını ve Honkong’un İngiltere’ye terk edilmesini onaylamak zorunda kaldı. Böylece, Çin’in yüzyıllarca süren dışa kapanma politikası sona ermek zorunda kalıyordu. İngiltere’nin açtığı yoldan on yıl içinde Amerikalılar ve Fransızlar da ilerlemekte güçlük çekmediler ve kendi “eşitsiz antlaşmalarını dayatarak, uyrukları için kapitülasyonlar elde ettiler. Bu tavizler, kısa bir zaman zarfında Batılı güçlerin yeni ayrıcalıklar koparmalarına, misyonerlerin Çin’e yerleşmelerine yol açtı. Hıristiyanlık ülke içinde çok kısıtlı da olsa yayılma imkânı buldu. Bu gelişmeler, Çin’in geleneksel toplumsal yapısının değişme sürecine girmesinde hayli etkili olacaktı. Çin uygarlığının üstünlüğü düşüncesi ise geleneksel toplumsal yapının ürünü olduğu için doğru cevap E’dir.