Fabrikalar aynı zamanda üretimin kitleselleşmesini sağladılar. Üretim artışı kaçınılmaz olarak iş gücü talebini de beraberinde getirdi. Artık yüzlerce hatta binlerce işçinin çalıştığı fabrikaların ortaya çıkışı, atölyelerde ve geleneksel lonca sistemi çerçevesinde çırak-kalfa-usta hiyerarşisi içinde çalışan insanların birer sanayi işçisi hâline gelmelerini sağladı. Üstelik artan iş gücü talebi kırdan kente göçü çok hızlı biçimde arttırdığından kentlerdeki işçilerin sayısı onbinler hatta yüzbinlerle ifade edilir hale geldi. Bu durum emek-sermaye çelişkisinin belirginleşmesine ve yeni bir toplumsal sınıfın yani işçi sınıfının doğuşuna neden oldu. Artık Avrupa sosyal ve siyasal tarihinde çok önemli etkilerde bulunacak bir sınıf ortaya çıkmıştı. Fabrikaların ortaya çıkışı, Avrupa tarihinde daha önce belirmiş ve XIX. yüzyıla kadar çok önemli etkilerde bulunmuş bir başka sınıfın, yani burjuvazinin eseridir. Ticari kapitalizmin ortaya çıkışıyla doğan ve yüzyıllar içinde ekonomik ve siyasal anlamda güçlenen burjuvazi, hem sahip olduğu sermaye birikimiyle sınai kapitalizmin doğuşunda çok önemli bir rol oynamış, hem de sınai kapitalizmin gelişmesi burjuvaziyi daha da güçlendirmiştir. Burjuvazinin Avrupa’da XIX. yüzyıl öncesinde en belirgin biçimde 1789 Fransız Devrimi’nde görüldüğü gibi oynadığı devrimci rol, sınai kapitalizmin gelişmesiyle daha da önem kazanacak ve burjuvazi siyasal sistemin şekillenmesinde çok daha belirleyici ve etkili olacaktır. Aşağıda incelenecek olan 1830 ve 1848 Devrimleri bu çerçevede değerlendirilmelidir. Sanayi Devrimi’yle ortaya çıkan Avrupa’nın sosyal yapısındaki değişim, kaçınılmaz olarak tarıma dayalı sosyo-ekonomik yapının egemen güçlerini siyasal ve ekonomik olarak bir gerilemeyle karşı karşıya bıraktı. Yani, büyük toprak mülkiyetine (feodalizme) dayalı yapının çöküşü hızlanıp, sermayeye dayalı yeni bir üretim biçiminin (kapitalizmin) güçlenmesi sonucunda toprak sahibi aristokrasi ile Kilise’nin gücü zayıflamakta, yeni doğan Burjuvazi ise kuvvetlenmekteydi.