Şah yönetimi 1950’lerden itibaren ABD ile yakın ilişkiler kurmuş, İran’ı bölgede Türkiye ve İsrail’le birlikte en önemli Batı yanlısı ülkelerden biri hâline getirmişti. Petrol gelirlerindeki artış özellikle Amerikan silahlarıyla teçhiz edilmiş büyük bir ordunun yaratılması için de kullanılmıştı. Şah, İran’ı bölgesel bir güç hâline getirmeye çalışmaktaydı. Bu durum, bölgedeki devletlerde endişe yaratmaktaydı. Şah rejiminin en önemli özelliklerinden biri de anti-demokratik baskıcı niteliğiydi. Yasa dışı ilan edilen komünist TUDEH Partisi yönetimin değişmesinden yanaydı.