Dilencilik, gerekçesi ne olursa olsun hiçbir toplum tarafından tasvip görmez. Yoksulluğa dayanmayan bütün bireysel eylem ve girişimler,
toplumsal tolerans ve meşruiyet sınırını aştığı için, profesyonelce yapılan dilencilik sosyal sapma kategorisinde değerlendirilmektedir. Yoksullukla direkt ilgisi
olmayan profesyonel dilencilik sorununun, klasik cezai müeyyideler ve politikalarla çözümlenmesi hayli zordur. Çünkü sosyal sapma içinde bulunanlar, bu eylemi
ekonomik sebeplerden ziyade ahlaki zafiyetlerinden dolayı yapmaktadırlar. Yoksulluğa dayanmayan nedenlerle dilenenlerin  davranışlarının değişim ve gelişimlerini sağlayacak sosyal uyum ve rehabilitasyon programlarıyla desteklenmeleri gerekmektedir.