Cevap1:Kitle iletişimi araştırmalarının 1940-60’lar dönemini kapsayan ikinci evresinde totaliter tehlikenin ve beraberinde kitle toplumu paradigmasının ortadan kalkmasıyla ilk döneme damgasını vuran “her şeye gücü yeten medya” anlayışı da geçerliliğ ini önemli ölçüde yitirdi. Pasif ve atomize olmuş bireylerden oluşan, iktidarın tek bir merkezde bulunduğu bir toplum tasavvuru yerine; zengin ve çok çeşitli bağlarla içi içe geçmiş, dayanışmanın egemen olduğu, iktidarın tek bir merkezde olmadığı ve farklı toplumsal grupların temsil edildiği çoğulcu toplum görüşü medya çalışmalarında da yankı buldu. Ampirik çalışmalar etrafında şekillenen bu paradigmada medyanın etkisi niceliksel bir araştırma konusuna; neyin, kimin üzerinde ne kadar etkili olduğu sorunsalına dönüştürüldü. Ana akım ya da liberal/çoğulcu olarak adlandırılan çalışmaların yeşerdiği bu dönemde, ABD’de yapılan Etki Araştırmaları sonucunda medyanın “sınırlı bir etkisi” olduğuna dair bambaşka bir yaklaşı m ortaya çıktı. Bu dönemin en önemli isimlerinden Paul Lazarsfeld (1901-1976) ve arkadaşları 1940 yılında ABD’de yaptıkları araştırmada kitle iletişim araçlarının etkisinin “çok sınırlı” olduğu sonucuna vardı. Araştırmacılara göre kitle iletişim araçları aracılığıyla gerçekleşen seçim kampanyaları, seçmenlerin oy verme davranı şları üzerinde çok fazla bir etkiye yol açmamıştı.