Yanıt Açıklaması: Tabakalaşma çalışmaları içinde yoksulluk konusu 1980 sonralarında yer almaya başlamıştır. Dünyada giderek sanayileşmiş ve ekonomik olarak gelişmiş ülkelerde bile sosyal devlet kavramından vazgeçilmesi, sanayileşmenin gerilemesi, işsizliğin artması gibi nedenlerle yoksulluğun nedenleri, boyutları ve sonuçları kavramlaştırılmak istenmiştir. Yoksullukla ilgili en tartışmalı konu yoksulluğun nasıl tanımlanması gerektiğine dairdir. Her çalışma yoksulluğu farklı tanım ve ölçeklerle çalışmaktadır. Bunlardan en yaygın olanı yoksulluğu mutlak yoksulluk (absolute poverty) veya göreceli yoksulluk (relative poverty) gibi iki kategoriye ayırarak incelemektir. Mutlak yoksulluk hanelerin veya bireylerin asgari geçim standardının altına düşmesini ve hesaplanmış yoksulluk sınırının altına düşenleri tanımlar. Mutlak yoksulluk daha çok refah devleti politikalarında gelir dağılımı ve tüketim harcamaları hesaplamalarına dayalı olarak somut ve ölçülebilen kriterlerle tanımlanmakta ve kullanılmaktadır. Öte yandan göreceli yoksulluk daha çok bir kişinin veya grubun yaşam düzeyini, kendisinden daha yüksek yaşam standardına ve fırsatlara sahip bir referans grubu ile karşılaştırması sonucunda ortaya çıkan göreceli mahrumiyet olgusudur. Göreceli yoksulluğu “maddi kaynakların toplumda norm olmuş veya en azından özendirilen ve onaylanan normal etkinliklere katılımın, konfora ve yaşam koşullarına sahip olmanın olanaksız veya son derece kısıtlı hâle gelecek kadar yetersiz kalması” şeklinde tanımlamak da mümkündür. Göreceli yoksulluk mutlak temel ihtiyaçlarını karşılayabilen ancak fırsat eşitsizlikleri yüzünden toplumun genel refah düzeyine, kaliteli eğitime, insanca bir yaşam düzeyine ve toplumdaki sosyal temsile katılmanın engellenmiş olması durumunu içermektedir. Bu durumda daha yaygın kullanılan “mutlak yoksulluk” daha çok bireylerin fiziksel yaşamlarını sürdürebilme hedefine yönelikken “göreceli yoksulluk” bireylerin diğer kesimlere görece olarak yaşama standartlarını karşılaştırmaktadır.