Tarihsel olarak insancıl perspektif 1940’lı yıllarda psikanalitik (psikodinamik) ve davranışçı yaklaşımlara bir tepki olarak ortaya çıkmıştır. Her iki yaklaşımda da müracaatçının değişimine yönelik terapötik beceriler ve teknikler üzerine odaklanılmıştır. Oysaki insancıl yaklaşımın temelinde, müracaatçıyı pozitif değişime yöneltmek için yardım ilişkisinin değeri vurgulanmıştır. İnsancıl yaklaşım; insanların geçmiş çocukluk deneyimleri ya da çevresel faktörlerinin etkisiyle kategorize edilmesi görüşünü reddederek, bireyin pozitif ve kuvvetli yönleri üzerinde durmaktadır. İnsancıl yaklaşımın en büyük amacı; müracaatçıların kendilerini gerçekleştirmesine yardım etme çabasında, onların öznel gerçekliklerini anlamaya çalışmaktır. Carl Rogers, Rollo May ve Abraham Maslow ruh sağlığı alanında insancıl yaklaşımı kullanarak bir devrim yaratmışlardır. Bugün insancıl yaklaşım pek çok yardım mesleğinde kullanılmakta ve büyük saygı görmektedir.