Sosyal hizmet mesleği birey ve ailelerin işlevi ile ilgilenen tek disiplin değildir. Fakat sosyal hizmeti diğer disiplinlerden ayıran en önemli odağı bireyi çevresi içinde ele almasıdır. Bireyin çevresi, onun sosyal işlevselliğinin etkin olmasında engelleyici ya da destekleyici olabilmektedir. Bunun nedeni hem bireyin hem de çevrenin sürekli değişim halinde olması, uyum sağlama ve alışmanın devamlı olma zorunluluğudur. Bu durum sosyal hizmet uzmanlarının, bireyin refah sistemini meydana getiren sosyal programlar ve politikalar tarafından şekillendirilen çevresinin durumu ile ilgili sürekli bilgi sahibi olmasını gerektirmektedir.

Yöneticilik: Yönetici olarak sosyal hizmet uzmanı program geliştirme ve değerlendirme gibi işlevleri yerine getirir

Davranışçı kuram şunu öngörür: önceki davranışlar gözlemlendiğinde ve kontrol altına alındığında davranışlar kontrol altına alınabilir ve tahmin edilebilir. Bu model davranışların öğrenildiğini ve koşullara bağlı olduğunu belirtir. 

Dahrendorf ’un çatışma konusundaki fikirleri şöyle özetlenebilir:
1. Toplumsal hayatın olduğu yerde çatışma vardır.
2. Çatışma yok edilemez.
3. Çatışma bastırılabilir, kontrol edilebilir veya kanalize edilebilir

Sosyal hizmeti diğer mesleklerden ayıran temel unsur çevresi içinde birey odağıdır. Sosyal hizmetin odağı toplumsaldır.

Sosyal hizmet uzmanlarının çalışmalarına yön veren yasal düzenlemeler bilgi üretmeyi zorlaştırmanın aksine bilgi üretimine katkıda bulur ve Zemin hazırlar. Ancak bu düzenlemelerdeki eksiklikler bilgi üretimini ve kendini geliştirmeyi engelleyebilir. Bu seçeneğinde direct olarak bu eksiklikler vurgulanmamış düzenlemelerin kendisi kastedilmiştir.

Sosyal hizmet uygulamalarındaki dört sistemden;

Değişim ajanı sistemi, sosyal hizmet uzmanlarının içinde bulunduğu sistemdir ve organizmalardır.

Müracaatçı sistemi, hizmet arayan ya da hizmeti kabul eden bireylerdir.

Hedef sistem, değiştirme ya da etkileme ihtiyacı bulunan sistemdir.

Eylem sistemi, sosyal hizmet uzmanlarının birlikte eylemde bulundukları grup, aile, komşu, yardım grupları veya disiplinler arası ekiplerdir.

Tüm seçenekler sistam yaklaşımı ile ilgili doğru bilgileri verirken D seçeneği hatalıdır. Sistem yaklaşımı medikal yaklaşımdan önce değil sonra ortaya konan bir teoridir. Dolayısıyla 1960'larda sistem yaklaşımı medikal yaklaşımın yerini almaya başlamıştır . 

İş yükü yöneticisi olarak sosyal hizmet zaman yönetimi, çalışma planı hazırlama gibi işlevleri yerine getirir.

Psikiyatrik alanda çalışan sosyal hizmet uzmanlarının klinik düzeydeki rolleri:

• sosyal inceleme,
• psikoeğitim ve danışmanlık,
• taburculuk planlaması,
• bireyle sosyal hizmet,
• savunuculuk,
• psikoterapi ve
• hizmet içi eğitim koordinasyonudur.

Toplumsal düzey roller ise:

• ruhsal risk taraması ve araştırma,
• koruyucu ruh sağlığı hizmetleri,
• sosyal içerme,
• toplum eğitimi ve hizmet geliştirme başlıkları altında sıralanabilir. Görüldüğü gibi hizmet içi eğitim koordinasyonu Psikiyatrik alanda çalışan sosyal hizmet uzmanlarının klinik düzeydeki rollerinden birisidir. Bu nedenle doğru yanıt B'dir. 

Sosyal hizmet uzmanlarının yaptıkları şeyler için toplumdaki beklentiler gözardı edilemez aksine sosyal hizmet uzmanlarının yaptıkları her şey toplumdaki beklentiler tarafından şekillendirilir. Sosyal hizmet uzmanları toplumdaki bu beklentilere yanıt vermeye çalışırlar.

Kriz durumunu aşabilmek için ailenin üstlenebileceği unsurları belirlemek krize müdahalede belirlenen hedeflerdendir.

Benliğin Farklılaşması-Kendini Ayrıştırma; bireyin kendisiyle ilgili güçlü bir duygu geliştirme ve diğerlerinin etkisinden bağımsız olarak seçimler yapabilme yeteneği ile ilgilidir. Kendisini iyi bir şekilde ayrıştırmış bireyler güçlü bir kendilik duygusuna sahiptirler ve kendi ilkeleri doğrultusunda hareket ederler. Doğru cevap B şıkkıdır.

Ulusal Sosyal Hizmet Uzmanları Derneği de sosyal hizmet uygulamasının amaçlarını şu şekilde belirtmiştir:
Bireylerin sorun çözme ve baş etme becerilerini artırmak,
İnsanları kendilerine kaynak, hizmet ve fırsat sağlayan sistemlerle ilişkilendirmek,
Sosyal politikaları geliştirmek ve iyileştirmek,
İnsanlara kaynak ve hizmet sağlayan sistemlerin insancıl çalışmaları ve etkinliğini özendirmek.

Yansıtmada bir kişinin anksiyete üreten düşünce ve dürtüleri farklı bir kaynağa çevrilir. Bu mekanizma yansıtma olarak adlandırılır. Hasta, ‘‘ondan nefret ediyorum’’ gibi gerçek düşüncesini bilinçli bir şekilde kabul etmek yerine dolaylı olarak düşüncesini ‘‘o benden nefret ediyor’’ şeklinde ifade etmektedir. Diğerleriyle sürekli olarak rekabet ederek, yarışarak ve karşılaştırma yaparak benlik saygısını görünüşte devam ettiren rekabetçi fakat kendine güveni olmayan bireyler, başkalarıyla yarışarak onların hatalarını yüzüne vurur ve her seferinde tetikte bekler. Kardeşler, ebeveynlerini etkilemek için diğer kardeşlerini şikayet eder, bu şekilde ebeveynlerinin kabulünü sağlamaya çalışır. Bu şekilde bilinçli açıklamalar rasyonelleştirme olarak adlandırılır. Bunlar savunucu davranışların gerçekçi olmayan ve tepkili açıklamalarını içerir. Yansıtmada kişi kendi eksikliklerinin ve yenilgilerinin sorumluluğunu ya da suçunu başkalarına yükler. Diğer bir deyişle bu savunma mekanizmasında, kişiye ait duygular bir başkasına yüklenir ve yansıtmanın nesnesi olan kişiye kızgınlık atfedilir. Bazı yansıtmalar transferansın bir sonucu olabilir.

Sosyal hizmette iletişim kurulacak kişiler Şekil 3.1'deki gibidir.

Bu teknik, hastaya yönelik tepkisiz ve duygusuz cevapların kullanımını içerir. Sosyal hizmet uzmanı transferansın bir nesnesi olma gerçeğini kabul eder ve günlük ilişkileri olumsuz etkileyen sorunları çözme ve transferansı artırmanın bir yolu olarak bu tekniği kullanır. Analiz sırasında oldukça doğal tepki vererek sosyal hizmet uzmanı hastanın, otorite figürünü kendi kendine yaratması ve oluşturmasına izin veren bir kişilik yaratır. Hastanın aklında, sosyal hizmet uzmanı caydırıcı bir baba ya da ciddi bir anne olur. Bu terapötik olarak istenebilir bir şeydir çünkü bu transferans olgusu daha sağlıklı bir ilişki bağlamında hastanın başarılı bir şekilde ilişkisini deneyimlemesi için hastaya yardım etmeye izin verir.

Tarihsel olarak insancıl perspektif 1940’lı yıllarda psikanalitik (psikodinamik) ve davranışçı yaklaşımlara bir tepki olarak ortaya çıkmıştır. Her iki yaklaşımda da müracaatçının değişimine yönelik terapötik beceriler ve teknikler üzerine odaklanılmıştır. Oysaki insancıl yaklaşımın temelinde, müracaatçıyı pozitif değişime yöneltmek için yardım ilişkisinin değeri vurgulanmıştır. İnsancıl yaklaşım; insanların geçmiş çocukluk deneyimleri ya da çevresel faktörlerinin etkisiyle kategorize edilmesi görüşünü reddederek, bireyin pozitif ve kuvvetli yönleri üzerinde durmaktadır. İnsancıl yaklaşımın en büyük amacı; müracaatçıların kendilerini gerçekleştirmesine yardım etme çabasında, onların öznel gerçekliklerini anlamaya çalışmaktır. Carl Rogers, Rollo May ve Abraham Maslow ruh sağlığı alanında insancıl yaklaşımı kullanarak bir devrim yaratmışlardır. Bugün insancıl yaklaşım pek çok yardım mesleğinde kullanılmakta ve büyük saygı görmektedir.