Batı’da Sanayi Devrimi’yle birlikte meydana gelen göç ve kentleşme olgusu, yoğun işsizlik ve yoksulluk sorunlarına neden olmuştur. İşsizlik ve yoksulluğun yol açtığı “sefalet” görüntüleri, top­lumdaki yardım duygusunu harekete geçirmiştir. Bununla birlikte, yoksulluğu bireyin bir kusuru olarak gören genel toplumsal anlayışın bir sonucu olarak bu dönemde daha çok “gönüllü yardım” ça­baları ile yetinilmiş ve sorun daha çok birey teme­linde ele alınmıştır. Ancak uygulamadan elde edi­len deneyimlerin sonucunda sorunların salt birey temelinde ele alınmasının yetersizliği anlaşılınca, kimi sorunların çözümü için yeni yasal düzenleme­ler yapmak, var olan yasalarda değişiklikler yapmak, bireyin, ailenin içinde yaşadığı sosyal çevreyi değiş­tirmek gibi yeni yaklaşımlar geliştirilmiştir.