1944 yılında toplanan Uluslararası Çalışma Konferansı’nda kabul edilen ve ILO Anayasası’na eklenen 10 Mayıs 1944 tarihli “Filadelfiya Bildirisi” ile ILO’nun amaçları ve çalışma konuları yeniden ve daha güçlü biçimde belirlenmiştir. Özellikle çalışma hayatına ilişkin sorunlara çözüm bulunması ve ücretlilerin durumunu yakından etkileyen ekonomik sorunlarla uğraşılması benimsenmiştir.
Bu Bildirge, emeğin ticari bir mal olmadığına vurgu yapmaktadır. Dernek kurma ve ifade özgürlüğünün ilerlemenin vazgeçilmez bir şartı olduğuna işaret etmektedir. Yoksulluğun herkesin refahını tehdit eden bir tehlike olduğunu belirtmekte ve ihtiyaca karşı mücadelenin, her ulusun kendi ülkesi içerisinde, kamu yararının sağlanması amacıyla işçi, işveren ve hükûmet temsilcilerinin eşit temsili ve katılımıyla birlikte verilmesi gerektiğini kararlaştırmaktadır. Bu özellikleri ile Filadelfiya Bildirgesi uluslararası sosyal politika açısından özel bir önem taşımaktadır.