Türkiye’de halen sosyal belediyecilik uygulamaları, daha çok yoksullar ile çocuklar, gençler, yaşlılar, engelliler, kadınlar gibi özel olarak korunması gereken gruplara yönelik­tir. Türkiye’de belediyelerin gerçekleştirdikleri sosyal belediyecilik uygulamaları arasında;

• Ana-çocuk sağlığı merkezleri, sağlık ocakları, gezici sağlık otobüsleri, tanı merkez­leri ve hastaneler kurmak,
• Konut yapmak,
• Evsiz ailelere, kimsesizlere, sokakta yaşayanlara veya sokakta yaşama olasılığı bu­lunanlara barınma olanağı sağlamak,
• Engellilerin, kadınların, gençlerin sosyalleşmesini sağlamak amacıyla danışma ve psikolojik yardım merkezleri açmak,
• Hasta yakınları için hastane yakınlarında misafirhaneler kurmak,
• Yoksul kişilere yiyecek, giyecek, eşya ve yakacak yardımı yapmak,
• Yoksullar için aşevleri ve imarethaneler kurmak,
• İş kurmak isteyen kadın ve gençlere yönelik teknik bilgi, makine ve ekipman des­teği sağlamak,
• Kimsesiz çocuklar için çocuk yuvaları ve kreşler açmak,
• Kültür, sanat ve spor tesisleri açmak, tiyatro, sinema, kütüphane ve kültür merkez­lerini yaygınlaştırmak,
• Öğrencilere burs ve eğitim malzemeleri vermek,
• Engellilere yönelik hizmet tesisi kurmak, onların rehabilite edilmelerini sağlamak,
• Yoksullara ücretsiz tedavi hizmeti sağlamak,
• Sanat, beceri ve meslek edindirme kursları açmak,
• Tanzim satış mağazaları, giyim ve gıda merkezleri, ekmek fabrikaları kurmak

   Memurların maaşlarının ödenmesi belediyelerin değil devletin görevlerindendir.