1973-1977 dönemi Türk belediyeciliği açısından bir dönüm noktası olmuş; Türkiye gündeminde belediyeler ve onların demokratikleşmesi önemli bir yer işgal etmeye başlamıştır. Bu döneme özgü belediyecilik literatürde özerk belediyecilik, toplumcu belediyecilik, demokratik belediyecilik, sosyalist belediyecilik gibi adlarla ifade edilmektedir. Doğru cevap D’dir.   

Bilimsel alanda ilk kez Alman tabiatçısı Ernest Haeckel tarafından kullanılmış olan kavram "ekoloji"dir. Çoğu zaman çevre kavramının yerine kullanılan ekoloji, canlılar veya canlı çevre olarak insan, hayvan ve bitkilere ait bireyleri veya bunlardan oluşmuş toplumları ifade eden organizmalarla, içinde yaşadıkları ortamı ve bunlara ilişkin karşılıklı etki ve ilişkileri inceleyen bir bilim dalıdır. Doğru cevap C’dir.

Dünya Bankası Türkiye İşgücü Piyasaları Çalışma Raporu’na göre; Türkiye’de kentlerde kadın- erkek ücret ortalamaları arasında
%22 oranında bir fark bulunmaktadır TÜİK Kazanç Yapısı Anketi sonuçlarına göre de 2010 yılı için tüm eğitim düzeylerinde kadınların ücretleri erkeklerin ücretlerinden belirgin şekilde düşüktür. Bazı alan araştırmalarında kadınlara aynı taban ücret ödense bile ek ödemelerde farklı uygulamalar yapıldığı tespit edilmiştir.

Vergi dışı araçları ise şu şekilde sınıflandırmamız mümkündür:

1. Bağışlar (Karşılıksız ve Koşullu)
2. Teşvik O¨demeleri
3. Vergi İndirimleri
4. Gelir Kayıplarının Tazmini
5. Transfer O¨demeleri.   

Çevre politikasının ilkelerini ise;
1. Kirleten Öder İlkesi,
2. Kirletenin Kusursuz Sorumluluğu,
3. Bütünleştirme İlkesi,
4. Önceden Önleme İlkesi,
5. İşbirliği İlkesi,
6. Sakınma (İhtiyat) İlkesi,
7. Sürdürülebilir Kalkınma İlkesi olarak sıralamak mümkündür.

Osmanlı döneminde 1876 Kanun-i Esas-i başta olmak üzere İstanbul ve diğer belediyelerle ilgili olarak yapılan çeşitli hukuki düzenlemelerden sonra, cumhuriyet döneminde ilk olarak 1924 yılında Ankara için Ankara Şehremaneti Kanunu çıkarılmıştır.

Türkiye’nin II. Dünya Savaşı’na girmemesine rağmen seferberlik nedeniyle erkek işgücünün bir bölümünün silah altına alınması, 1940 yılında çıkarılan Milli Koruma Kanunu’nun 3008 sayılı İş Kanunu’nun bazı maddelerini askıya alması nedeniyle kadın ve çocuk işçi maliyetinin düşmesi önemli rol oynamıştır. 1950’li yıllarda artan sanayileşme, aile üyelerinin tümünün çalışmasını gerektiren ekonomik politikalar, kırdan kente göç, artan kayıt dışı istihdam kadınların işgücüne katılımı etkilemiştir.

Türkiye’de çevre politikalarına ilişkin temellerinin III.Beş Yıllık Kalkınma Planı (1973-77) ile atılmış olduğu söylenebilir. 1982 Anayasası, 1983 Çevre Kanunu ve 1991 Çevre Bakanlığının Kurulmasıyla başlayan süreç, 1992 Rio Konferansında alınan kararlara uyum çabalarının etkinliği ile gelişmektedir.

Joseph Chamberlain öncülüğünde 1870’li yıllarda İngiltere’nin Birmingham kentinde ortaya çıkan belediye sosyalizmi akımı 1890-1940 yılları arasında İngiltere’de Birmingham ve Londra’da gaz, su, ulaşım, aydınlatma, sağlık sorunlarının çözümünde etkili olmuştur. Bu akım etkisini Avrupa’nın diğer kentlerinde de göstermiş, Budapeşte ve Verona’da konut, ekmek fabrikası, balık pazarı, Münih’te belediye emlak girişimleri, mağazalar, Lille’de sosyal yardım, çocuk ve yaşlılara yönelik sübvansiyonlar, kreşler, burslar ve halk sağlığı merkezleri yerel yönetimler tarafından kurulmuştur.

Uluslararası Çalışma Örgütü (International Labour Organization : ILO)

OECD, hazırlamış olduğu uluslararası kodlarla (Codes of Liberalisation of Capital Movements and Codes of Liberalisation of Invisible Operations) sermaye hareketlerinin, doğrudan yatırımların ve görünmeyen işlemlerin serbestleşmesini (liberalleşmesine) sağlamıştır. OECD, birçok gelişmekte olan ülkede ve özellikle Doğu Asya ülkelerinde küreselleşme sürecini hızlandıran ekonominin serbestleştirilmesine yönelik politikaları desteklemiştir. 

Çevre politikasının ilkelerini;
1. Kirleten Öder İlkesi,
2. Kirletenin Kusursuz Sorumluluğu,
3. Bütünleştirme İlkesi,
4. Önceden Önleme İlkesi,
5. İşbirliği İlkesi,
6. Sakınma (İhtiyat) İlkesi,
7. Sürdürülebilir Kalkınma İlkesi

olarak sıralamak mümkündür.

Türkiye’de halen sosyal belediyecilik uygulamaları, daha çok yoksullar ile çocuklar, gençler, yaşlılar, engelliler, kadınlar gibi özel olarak korunması gereken gruplara yönelik­tir. Türkiye’de belediyelerin gerçekleştirdikleri sosyal belediyecilik uygulamaları arasında;

• Ana-çocuk sağlığı merkezleri, sağlık ocakları, gezici sağlık otobüsleri, tanı merkez­leri ve hastaneler kurmak,
• Konut yapmak,
• Evsiz ailelere, kimsesizlere, sokakta yaşayanlara veya sokakta yaşama olasılığı bu­lunanlara barınma olanağı sağlamak,
• Engellilerin, kadınların, gençlerin sosyalleşmesini sağlamak amacıyla danışma ve psikolojik yardım merkezleri açmak,
• Hasta yakınları için hastane yakınlarında misafirhaneler kurmak,
• Yoksul kişilere yiyecek, giyecek, eşya ve yakacak yardımı yapmak,
• Yoksullar için aşevleri ve imarethaneler kurmak,
• İş kurmak isteyen kadın ve gençlere yönelik teknik bilgi, makine ve ekipman des­teği sağlamak,
• Kimsesiz çocuklar için çocuk yuvaları ve kreşler açmak,
• Kültür, sanat ve spor tesisleri açmak, tiyatro, sinema, kütüphane ve kültür merkez­lerini yaygınlaştırmak,
• Öğrencilere burs ve eğitim malzemeleri vermek,
• Engellilere yönelik hizmet tesisi kurmak, onların rehabilite edilmelerini sağlamak,
• Yoksullara ücretsiz tedavi hizmeti sağlamak,
• Sanat, beceri ve meslek edindirme kursları açmak,
• Tanzim satış mağazaları, giyim ve gıda merkezleri, ekmek fabrikaları kurmak

   Memurların maaşlarının ödenmesi belediyelerin değil devletin görevlerindendir.

C¸evre politikaları üretme ihtiyacı; Sanayileşme ve Dünya Savaşları, Kentleşme, Nüfus Artışı, İklim Değişiklikleri, Hava Kirliliği, Suyun ve Yaşanabilir Alanları Azalması ve Teknoloji gibi nedenlerden doğmuştur. 

Taraf ülkelerin ortak politikalar üretebilmesi ve bağlayıcı kurallar konulması için 1995 yılında Berlin’de yapılan I. Taraflar Konferansı (COP1), 1996 yılında Cenevre’de (COP2), 1997 yılında ise Japonya’nın Kyoto kentinde (COP3) gerçekleştirilmiştir. Japonya’daki konferans, dünyanın çevreye ilişkin ortak deklarasyonu olarak Kyoto Protokolü adıyla anılmaktadır.

Roma Anlaşması, Nice Anlaşması ve Maastricht Antlaşması Avrupa Birliği; Helsinki Nihai Senedi ise Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Örgütü tarafından oluşturulan belgelerdir.  Stockholm Bildirgesi, Rio Bildirgesi gibi çevre ile ilgili ilk küresel belgeleri ortaya koyan Birleşmiş Milletler'in bu küresel belgelerinden biri de Brundland Raporu'dur. Doğru cevap D’dir.

Yaptığı doğrudan fiil nedeniyle kirliğe sebep olmasa da, dolaylı olarak kirliliğe sebep olan kişi ya da kurumların sorumluluğunu ifade eden ilke "Kirletenin Kusursuz Sorumluluğu İlkesi"dir. Doğru cevap B’dir.

Dönemler itibariyle incelendiğinde; 1923-1946 yılları arasındaki dönemde yerel yönetimler kentsel hizmetlerin sağlanmasında ve sosyal politikalar oluşturulmasında etkili olamamışlardır. Bunda; Osmanlı İmparatorluğu döneminde yerel yönetimlerin ülkenin içinde bulunduğu koşullar nedeniyle Cumhuriyet Dönemine başarılı bir deneyim bırakmamış olması, Kurtuluş Savaşı sonrası ülkenin içinde bulunduğu ekonomik durum, II. Dünya Savaşı’nın koşulları ile tek parti yönetiminin merkeziyetçi tavrı, nüfus artışı
ve kentleşme hızının düşük olması önemli rol oynamıştır.

1984 tarihli 3030 sayılı Kanun ile büyükşehir belediyeleri kurularak ikili yönetim sistemine geçilmiş; büyük projelerin büyükşehir tarafından gerçekleştirilmesi hedeflenmiştir. Doğru cevap A’dır.

Çevre konusu günümüzde sürdürülebilir kalkınmanın temel bileşeni olarak üç yönlü tartışma sınıflandırmasına tabi tutulabilir:
Hava, su ve toprak başta olmak üzere Kirlilik Sorunları: Bu kapsama her türlü kirlenmeyi dâhil edebiliriz. Örneğin radyoaktif ve elektromanyetik kirlenmeler günümüzde
sıkça karşılaştığımız bir durumdur.
Kaynakların Tükenme Sorunları: Yaşam alanımıza yönelik tüm kaynakların hızla tükenmesi bu kapsamda değerlendirilebilir. Doğa başta olmak üzere canlı türlerinin, toprağın, madenlerin hatta su ve havanın (ozon tabakasının delinmesi gibi) tükenmesi karşılaşılan en önemli problemlerdendir.
Refahın Yeniden Üretimi ve Yaşam Kalitesine Yönelik Sorunlar: Sosyal ve fiziki çevrenin insan yaşamını zorlaştırıcı yönde tahrip olması, kontrolsüz şehirleşme ve bunun getirdiği
kirlilik ve kalitesiz yaşam tarzları bu kapsamda değerlendirilebilir.