Kalkınmanın amacını ekonomik çıktıya odaklanarak tarif eden birinci görüş¸ Brezilya’nın Avrupa’ya yapacağı kahve ihracının sağlayacağı geliri, Çin’in Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada’ya yapacağı kimyasal ürün ihracatının sağlayacağı ekonomik değeri, Polonya’nın termik ve nükleer santrallerin inşasına vereceği önceliği ve Tayvan’ın maden ihracını esas alarak kalkınma sürecinin amaçlarının oluştururken, ikinci görüş¸ ekonomik çıktıya dönük böyle bir öncelik tarifi yapmayacak, kalkınma sürecinin politikaları ve amaçlarının uygulanacak stratejinin sosyal maliyetini de göz önüne alarak yapacaktır. İşte bahsedilen söz konusu bu sosyal maliyetin kalkınma analizine dahil edilmesini öneren bir perspektiften hareketle ortaya çıkan insani kalkınma anlayışı için, kalkınma politikaları ve stratejileri sadece birer ekonomik seçim ve karar alma sureci değil, ama aynı zamanda bir sosyal-siyasal seçim ve karar alma sürecidir. Bu anlamıyla kalkınma sadece iktisadi bir konu değil ama aynı zamanda sosyal ve siyasal da bir konudur.