Kol emeğine dayalı “mavi yakalı” imalat işçilerinin yerlerini kol gücü yerine daha ziyade “kafa emeği” gerektiren “beyaz yakalı” hizmet sektörü çalışanlarına bırakması ile yaşana  bu geçiş bazı düşünürler tarafından sanayi toplumundan sanayi sonrası topluma geçiş olarak görülmüştür. Bu düşünürlerin başında ise sanayi sonrası toplum kavramını Sanayi-Sonrası Toplumun Gelişi isimli çalışmasıyla yaygınlaştıran Daniell Bell gelmektedir. Bell’e göre sanayi sonrası toplumların temel özelliği güç, iktidar ve toplumsal hareketliliğin artık sanayi toplumlarında olduğu gibi mülkiyet etrafında değil bilgi etrafında şekilleniyor olmasıdır. Daniel Bell başta olmak üzere sanayi sonrası toplum tezinin savunucularına göre, “gelişmiş toplumlar olgunlaştıkça hizmetler kesimindeki işlere ve özellikle de enformasyon [bilgi] teknolojilerine” yatırım yapmaya başlamışlardır. Diğer bir ifadeyle, bu toplumlar “kömür, demir, çelik ve imalat gibi eski tarz sanayilerden” uzaklaşarak “üst düzey eğitim almış işgücüne gereksinim duyan sektörlere” ağırlık vermeye başlamışlardır.