İbn-i Haldun’a göre asabiye ekonomik, sosyal ve siyasal gelişmeyi sağlayan temel güçlerden birisidir. Ona göre, asabiyeyi maddi bir şey olmaktan ziyade “tinsel” bir şey olarak düşünmek gerekir. Ancak, asabiye sadece duygu olarak kalmaz, eyleme de geçen bir nitelik göstermektedir. Ümit Hassan’a  göre asabiye, düşmanların saldırısından korunmak, saldıranları kovmak (ve servet kazanmak), istilâlar, birlikte harekete geçmek ve diğer sosyal faaliyetlerle birlikte inşa edilir. Görüldüğü üzere, asabiyenin varlığını oluşturan temel olgu kendisini korumak, kazanmak, harekete geçmek ve sosyal faaliyette bulunmak gibi eylemlerdir. Bu bakımdan, asabiye esas olarak manevi bir birlik duygusu vermenin yanı sıra, soyut bir duygu düzeyinde kalan bir olgu değildir. Asabiye hem bir duygu hâli hem de insanları kolektif davranmaya iten bir eylem biçimidir; bu yönüyle kolektif bir duygu ve eylem hâlidir. Ortaklaşa yaşam ve örgütlenme belirli bir ortak düşünme ve ortak davranma stillerini doğurmaktadır.