Weber’in otorite tipolojisinde geleneksel, karizmatik ve yasal-ussal olmak üzere üç temel kategoriye yer vermesi, aslında meşruiyetin ölçütünün zamana ve mekâna göre değişebileceğini açık bir biçimde göstermektedir. Bunun dışında şuna da dikkat etmek gerekir: Weber’in sıraladığı her üç kategori de zihinsel bir tanımlamaya dayanmaktadır. Hiçbiri tarihsel gerçeklik ile örtüşmez. Bu sebeple, bu kategoriler birer ideal tiplemedir. Yani, bu ideal tiplerin hiçbiri gerçek hayatta bütün unsurlarıyla ya da eksiksiz olarak bulunmazlar. Aksine, her biri Weber’in maksatlı abartmalarla yaptığı tanımlardır. Gözleme dayalı durumların belli özellikleri, altları çizilmek suretiyle, belli bir amaca yönelik olarak ve birbirini tamamlayacak nitelikte bir araya getirilmişlerdir. İşte, birer ideal tip olarak otorite tipolojisinde yer alan kategorilerin zihinsel bir tanımlamaya dayalı olduklarını söylerken vurgulanmak istenen tam da budur. Bu noktada şuna da dikkat etmek gerekir: Bu kategorilerin hiçbiri saf olarak bulunmaz. Yani, Weber’in deyişiyle, meşruiyet her üç kategorinin karışımından elde edilebilir.