Yeni sosyal hareketlerin kimlik temelli talepleri, devletin ve piyasanın gündelik hayat dünyasını kontrol etmeye yönelik teşebbüslerine bir karşı çıkıştı. Homojenleşmeye, standartlaşmaya karşı bir itirazdı. Farklılıkları görmezden gelinen, bastırılan toplumsal grupların kendi hayat biçimlerini korumaya yönelik çabalarını temsil ediyordu. Dolayısıyla içinde demokratikleşmeye, özgürleşmeye, eşitsizliklerin ortadan kaldırılmasına yönelik bir çağrıyı barındırıyordu. İşte bu türden çağrıları temsil etmesi itibarıyla kimlik politikalarının bir rüyayı temsil ettiğini söyleyebiliriz. Kimlik politikalarının bir rüyayı temsil edişinin bir başka önemli boyutu sığınılacak güvenli bir liman olarak görülmesi ile ilgilidir. Kimlik politikalarının siyasal hayat içinde belirgin bir ağırlık kazandığı 1990’lı yıllara bu açıdan dikkat etmek gerekir. Söz konusu yıllar, Soğuk Savaş’ın sona erdiği, neo-liberal ideolojinin küresel düzeyde yaygınlık kazandığı bir sürecin ifadesidir. Artık dünya tek kutupludur. Sosyalizm insanlık için liberalizm karşısında bir alternatif olmaktan çıkmıştır. Küresel bir ekonomi, kültür ve siyaset için Amerika Birleşik Devletleri öncülüğünde yeni bir dünya kurulmuştur. Bu yeni dünyada ulus-devletleri birbirinden ayıran sınırların gevşemesi ilk göze çarpan gelişmelerden biridir.