Tarihsel Materyalist Yaklaşım’ın önde gelen isimleri olan Marx ve Engels dini üstyapıda görmekle birlikte “ideoloji olarak din” diye adlandırılan ve kendi başına bir perspektif olan yaklaşımlarını ortaya koyarken dinin çıkış noktası, genel niteliği ve işleyişinin mantığına dair tarihsel materyalist analizler yapmışlardır. Marx ve Engels’e göre din, her ne kadar bu dünyanın “genel teorisi”, “ahlaki yaptırımı, tesellinin ve haklılaştırmanın evrensel temeli” ise de bir yanılsamadır. Ancak bu düşünürler dinsel sıkıntıya önem atfederler. Buna göre; “O hem gerçek sıkıntının ifadesi hem de gerçek sıkıntıya karşı protestodur. Din ruhsuz bir durumun ruhu olduğu kadar, ezilmiş yaratığın iniltisi, kalpsiz bir dünyanın kalbidir de. O halkın afyonudur”.