Weber genel bir din tanımı yapmaktansa dine dair yapıları kavramsallaştırma ve örnekleme yoluna gitmiştir. İlkin peygamberliği diğer dinsel liderlik biçimlerinden ayırt eder daha sonra kendi içinde iki gruba ayırır. Bunlar; örnekleyici peygamberlik ve etik peygamberliktir. Örnekleyici peygamberlik (Lao-Tzu ve Budha gibi) örnek bir yaşantıya dayalı bir “yol” olarak kurtuluş fikrine dayalı peygamberliktir. Etik peygamberlik (Zerdüşt, Musa ve Muhammed gibi) peygamberin kişisel, aşkın ve etik bir tanrının aracı veya elçisi olarak algılandığı peygamberliktir.