Stratejik Çalışmalara içeriden yöneltilen diğer bir eleştiri, alanın politika güdümlü niteliği hakkındadır. Bu çerçevede, ilk olarak, özellikle Anatol Rapoport stratejislerin milyonlarca hayatı tehlikeye atma kapasitesine sahip stratejiler geliştirirken, etik değerleri dışarıda bırakıp, yalnızca nesnel kaygılarla hareket etmelerini eleştirir. Altın çağın teorik çalışmalarının daha çok nükleer strateji ve caydırıcılık ile ilgili olması ve yalnızca iki kutup arasındaki güç ilişkilerini inceleyerek Üçüncü Dünyada yaşanan sorunları göz ardı etmesi ayrı bir eleştiri konusu olmuştur.