Cohen ve Felson (1979) tarafından 1970’lerin sonunda geliştirilen bu teori, bir suçun durumsal olarak oluşmasında üç unsurun bir araya gelmesi gerektiğini ileri sürer: mağdur olmaya uygun birilerinin olması, potansiyel bir saldırgan ve mağduru saldırgandan yeterli derecede koruyacak bir korumanın bulunmayışı. Burada korumayı sağlayacak olan insanlar olabileceği gibi teknolojik cihazlar ya da başkaca unsurlar da olabilir. Bu koruma, resmi yani formel ya da gayri-resmi ve enformel olabilir. Bu korumayı, polis devriyesi, özel güvenlik görevlileri, komşular, kamera sistemleri, alarm cihazları, ışıklandırma, kapı görevlileri vb. gibi çok çeşitli unsurlar sağlayabilir. Burada kritik olan olası mağdurları olası saldırganlardan koruyabilecek yeterlilikte ve yetkinlikte bir koruma aracının gerektiğinde devreye girebilecek olmasıdır. Bu teoriye göre işsizlik, eşitsizlik ve yoksulluk gibi faktörler suçun arkasındaki ana saikler değildir. Örneğin, II.Dünya Savaşı’ndan sonra Avrupa’da birçok ülkede büyük bir ekonomik gelişme yaşanmış, buna bağlı olarak yoksulluk ve işsizlikte önemli bir refaha ulaşılmış olmasına rağmen suç oranlarında da büyük bir artış yaşanmıştır. Çünkü Cohen ve Felson’a göre yeni oluşan toplumsal yapı suç için birçok yeni durum ortaya çıkarmıştır. Burada, çalacak şey arttıkça hırsızlık suçu da artar görüşü vardır