Modern siyaset teorisinin gelişimi boyunca Nicholas Machiavelli (1469- 1527), Carl Von Clausewitz (1780-1831), Karl Marx (1818-1883), Max Weber (1864- 1920), Michael Foucault (1926-1984) gibi düşünürler şiddet ve siyasetin birbirinden farklı alanlar olduğuna dair yaygın kabul gören bu yaklaşımları eleştirmiş ve şiddetin modern siyasetin kurucu unsurlarından olduğunu iddia etmişlerdir. Arendt (1970) siyaset ile şiddetin birbirini dışladığını iddia etmiştir. Arendt’e göre güç ve siyaset şiddeti dışlar. Ancak gücünü kaybeden siyaset başka türlü rıza üretemediği için baskı ve şiddete başvurur. Johan Galtung (1990) siyasal şiddetin sadece fiziksel şiddete odaklanarak anlaşılamayacağına vurgu yapmaktadır. Bu yaklaşımın bir başka örneğini veren şiddeti fiziki şiddet, yapısal şiddet ve kültürel şiddet olarak üçe ayırır.