“şiir dili”nin gündelik dilin üstünde, özel bir dil olarak inşa edilmesi;

konuşma dilinden kaçınılarak edebi dil kullanılması;

şiir dilinde sebk-i hindînin orijinal mazmunlarının kullanılması;

şiir dilinde tasavvuf lügatinin remizlerinin kullanılması;

Türkçe kelimelerin yanı sıra Arap ve Fars kökenli kelimelerin de kullanılması;