Klasik Osmanlı şiiri, 18. yüzyıldan itibaren
kendini gösteren zevk ve estetik duygudaki değişimi
19. yüzyılın ilk yarısında da devam ettirmiş
ve gelişiminin son evresine girmiştir.

Klasik Osmanlı şiiri, 17. yüzyıldan itibaren
kendini gösteren zevk ve estetik duygudaki değişimi
19. yüzyılın ilk yarısında da devam ettirmiş
ve gelişiminin son evresine girmiştir.

Klasik Osmanlı şiiri, 18. yüzyıldan itibaren klasik
ölçütlerini kaybetmeye ve çözülmeye başlar.

Bu dönemde sanatçının şahsiyetinin ön plana
çıkmasıyla şiirde bireysel olana doğru yöneliş görülür.

Türk şiirinde, 18. yüzyıldan başlayarak 19.
yüzyılın ilk yarısında en üst seviyesine çıkan mizah
duygusunun altında toplumsal eleştiri düşüncesi
yatmaktadır.