Hikâyelerin yaklaşık yirmi beş yılda yazılmış olması.

Yazarın hikâye ile roman ayrımına gitmemesi.

Eserlerin içerisinde çeviri ve uyarlama olanların önemli yer tutması.

Yazarın hikâyelerinde meddah tarzı anlatıma bağlı laubali bir üslup kurma yoluna gitmesi.

Yazarın, halkın büyük çoğunluğunun cahil olduğu bir toplumda sanat değeri yüksek eser vermenin gereğine inanmaması.