Abdülhak Hâmit’in burada vurguladığı noktalardan birisi de kendi tiyatro anlayışına
ilişkindir. Duhter-i Hindû adlı eserinde amacının hayal tasviri olduğu için eserinin sahneye uygun olup olmadığını düşünmediğini ve tiyatro aktörlerinin sıkıntılı anlatımlarına tenezzül etmediğini vurgular. Abdülhak Hâmit, tiyatrosunu oynanmak için yazmadığını ve tiyatro kurallarına uymadığını söyleyerek tiyatronun belirgin bir kuralına başkaldırır. Abdülhak Hâmit bu yazısında, Duhter-i Hindû’da yer alan “Tanaggum” başlıklı manzumesini Türkçenin Batılı manzume tarzına uygunluğunu denemek için yazdığını dile getirerek şiirde yapmak istediği yeniliklerin ipuçlarını verir. Nitekim bu denemesinde başarılı olduğunu ve Türkçenin her çeşit ifadeye uygun bir dil olduğunu ifade eden Hâmit, Batılı tarz şiirden yana tavrını da göstermiş olur.