Saadet gazetesinde yayımlanan yazılardan oluşan Demdeme, Recaizâde Mahmut Ekrem’in eleştirilerine karşı cevap niteliğindedir. Recaizâde Ekrem, III. Zemzeme’nin ön sözünde Naci’yi aşağılayıcı tarzda ifadeler kullanır. Takdir-i Elhan’da ise, Menemenlizade Mehmet Tahir’in, Naci’nin “Gark-ı Nur” redifli gazeline yazdığı nazirenin üstünü çizmesini takdir eder. Bununla birlikte Ekrem, “III. Zemzeme Mukaddimesi”nde şiirde güzellik konusuna değindikten sonra bu konudaki düşüncelerini desteklemek için Nef ’i, Nedim, Şinasi, Ziya Paşa, Namık Kemal ve Nabizâde Nâzım’dan örnekler alır. Bunları bazı yönleriyle güzel bulan Ekrem, en güzel şiire örnek olarak ise Abdülhak Hâmit’ten bir metin alır. Devrin ünlü şairi Muallim Naci’den hiçbir örnek almadığı gibi ona tarizde bulunur. Recaizâde Mahmut Ekrem ve Muallim Naci arasındaki gerginlikte, Muallim Naci’nin Tercüman-ı Hakikat’te II. Zemzeme’den bahsetmemesinin de etkisi söz konusudur. Aslında Ekrem, kitabını Muallim Naci’ye değil; Ahmet Midhat Efendi’ye gönderir. Ancak gazetenin edebiyat sütununu idare eden Muallim Naci’nin kitabından bahsetmemesinden hoşnutsuzluk duyar. Muallim Naci, Demdeme’de Recaizâde Mahmut Ekrem’i sert ve alaycı bir üslupla eleştirir. Ekrem’in gençlik şiirlerinden örnekler alır ve bu şiirler üzerinden onun şairliğini ve şiir dilini küçümser.